Nini Rysh Lifestyle

Gezond

De waakvlam van rouw

Vandaag, precies twee jaar na dato sta ik op zonder knoop ik mijn maag en zonder racend hart. Dat was twee jaar geleden wel anders. Die dag was doom-day. Dat voelde ik aan alles. Over die dag ga ik niet in detail. Daarvoor is het te privé en kwetsbaar. Maar over de rouw die daarvoor (al) en vooral daarna op kwam zetten wil ik wel wat vertellen. 

Afgelopen weekend had ik een mooi gesprek met mijn man en mijn vader. Mijn man stelde de oprechte vraag: “Hoe voel het, echt..? Hoe omschrijf je het verlies en gemis? Welke woorden zou je er aan kunnen geven?” En dat is nou juist precies wat zo moeilijk is. Het is niet met woorden te vatten.

Ruim voor het overlijden startte ik al met inlezen en informatie verzamelen. Alles ’to brace for impact’. Van medische stukken, tot belevingen van mensen. En van spirituele ervaringen tot keiharde brute beschrijving van de fasen van overlijden. En toch overviel het mij. Met de dood kun je niet onderhandelen, dat was les 1. Maar met rouw hoopte ik dat ik dit wel kon. Ik wilde graag ‘goed rouwen’, zoals de boekjes mij vertelden.

De rouwfasen had ik bestudeerd in de hoop grip te krijgen op het proces. Missie: heel diep verdriet toelaten en dan daarvan leren zodat ik geen jaren down zou zijn. Daar had ik gewoon geen zin in. Natuurlijk was dit veel te kort door de bocht. Het leven laat zich namelijk ook niet sturen. Na het verdoofde gevoel, de boosheid en het verdriet kwam namelijk een hele tijd vooral veel onrust, paniek en angst. En daar had ik niet bij stil gestaan. Want naast het gevoel van gemis ontstond dus iets nieuws, iets wat ik nog nooit eerder gevoeld had. En precies dat is dus niet in woorden te vatten…..

Als ik het een ‘zwart gat’ zou noemen dan voelt dat namelijk niet juist, want het was geen zwart gat. Maar als ik zou zeggen dat de ‘afwezigheid & het niet meer beschikbaar zijn’ het ergste was, dan doe ik het ook te kort. Het is een amputatie, maar laat geen leegte achter. Het is heel erg veel, maar zonder grens. De lading van rouw is dus complex en wisselt niet op commando van intensiteit en moment.

Momenteel zou ik het een waakvlammetje noemen, een die af en toe oplicht (zoals vandaag). Zolang de vlam klein en schattig is, geeft het een warm gevoel en overheersen mooie herinneringen. Net als een sfeervol kaarsje benadrukt het een positieve stemming. Maar soms laait de waakvlam op en kan het een alom verwoestend vuur zijn die jou in een hoek drijft en alles voor je ogen plat brand. Die confrontatie. Het niets kunnen doen. Je moeten overgeven aan het ‘verscheuren’. Het gedwongen moeten ondergaan van dat gevoel. Dat is hoe ik het beleefde. Er kan geen fasen-model tegen op. Tijd, dat is het enige wat je jezelf moet gunnen.

Gelukkig is mijn waakvlam steeds kleiner geworden en kan ik nu genieten van het fijne vlammetje dat elke hoek van mijn hoofd brand. En als het wat opflikkert is dat okay en weet ik dat het vuur niet meer zo verwoestend voelt als toen. Zodra het oplaait kan ik het benoemen en blus ik het door even met iemand over mijn moeder te praten.

De vraag van mijn man was zo open en eerlijk, zo fijn. Ik vertelde hem dat ik door dit proces van binnen veranderd ben. Ik ben anders gaan denken over dingen, ik ben dingen oprecht anders gaan zien. Soms in positieve zin, soms negatief.

De intensiteit en druk van ‘leven in het nu’ vs. de verantwoordelijkheid alles er uit te ‘moeten’ halen wat er in zit, terwijl je soms niet goed weet wat dat voor jou betekent. Dat is nieuw. Die zoektocht overvalt soms, maar daagt steeds vaker uit. Het voelt alsof je meer van het leven weet (?).

Ik ben okay, ik voel me gewoon prima. Vandaag is bijzonder normaal. Maar op een dag als deze er wel even iets over zeggen helpt bij het gemis. Want dat blijft. Rouw blijft, maar mooie herinneringen overheersen.

Disclaimer: Dit is mijn ervaring, mijn beleving. Ik verloor mijn moeder. Maar rouw en verlies komen in veel verschillende vormen voor en elke beleving is heel persoonlijk. Voor een ieder die (levend)-verlies ervaart hoop dat de gemeenschappelijke deler vooral is dat het bespreekbaar blijft en niet vergeten wordt.

Ben jij, of ken je iemand die een directe naaste verloren is? Ga dan eens het gesprek aan. Ook al is het onderwerp veelal beladen, het leidt vaak ook toch super mooie verhalen, emoties en opluchting.

SLOWCOOKING: Chili Con Carne

Alle credits voor dit recept gaan naar mijn oma. Toen zij ooit naar Mexico reisde mocht zij daar van een aardige restauranteigenaar een keer een kijkje in de keuken nemen. Hij legde haar precies uit hoe hij de Chili Con Carne op zijn Mexicaans maakte en gaf haar zijn recept. Thuis heeft mijn oma haar best gedaan de smaak ‘op z’n Hollands’ door te geven aan mijn moeder en later aan mij. Dus deze chili is sindsdien in mijn familie altijd een mega groot succes. Zowel Con Carne (met vlees) als Sin Carne (vega) kun je eindeloos genieten. Daarom moet dit recept op mijn website. Enjoy!

Wat heb je nodig? (4-6 porties)

2 grote paprika’s (rood & groen)
2 grote gele uien
1 teentje knoflook
500 gram magere rundergehakt (of vega, maar weglaten kan ook)
2 laurierblaadjes (vers of gedroogd)
1 klein potje mais (optioneel, uitgelekt)
1 grote pot bruine bonen (of kapucijners) (uitgelekt)
1,5/2 blikjes tomatenblokjes (op gevoel)
1 zakje Chili Con Carne kruiden (Verstegen)
1/2 theelepel chili flakes (als je van pit houdt, anders weglaten)

Bij deze Chili kun je rijst of vers stokbrood eten. Ikzelf geef de voorkeur aan stokbrood, omdat je dan lekker kunt dippen in de saus. Als bijgerecht serveer ik altijd graag zure room, verse avocado plakjes, komkommerschijfjes en tortilla chips. Maar wil je het gezond houden? Gebruik dan 1/2 portie zilvervliesrijst of 1 volkoren pistolet.

Bereiding

Pak een grote braadpan. Rul hierin het gehakt tot het bruin is. Gebruik van olie of vet is niet nodig! Snipper de knoflook en snijdt de paprika’s en uien in grove stukken. Voeg de knoflook, paprika’s en uien bij het gehakt. Goed doorroeren tot er een glazig laagje over het geheel komt.
Laat ondertussen de bonen in een vergiet goed uitlekken en spoel ze af. Doe dit ook met de mais. Voeg daarna beiden toe aan de pan.
Schep alles goed door elkaar. Voeg nu de Chili Con Carne kruiden toe, samen met de tomatenblokjes. Voeg ook de laurierblaadjes toe. Het geheel goed doorscheppen. Hou je van scherp? Dan kun je (op smaak) wat extra chili flakes of een verse rode peper toevoegen. Maar vind je dit wat te veel van het goede? Dan volstaat gewone peper.

Zorg dat de pan flink pruttelt, zeker 15 minuten zodat alles goed gaar is. En Laat de pan daarna zeker 1 uur (maar liever 2 uur) op een laag pitje pruttelen. Daarna mag de pan van het vuur en kun je genieten!

Krijg je gasten?? Dit gerecht kun je heel makkelijk vroeg op de dag maken en ’s avonds rustig weer opwarmen. Ook porties apart invriezen en later gebruiken kan heel gemakkelijk. De heerlijke Mexicaanse smaak gaat niet verloren!

Disfrute de su comida!

SALADE: Ceasar Salad

Voor de salade freaks en proteïne liefhebbers! Deze salade is machtig, want het vult als een gek èn geeft een goed gevoel! Wat willen wij vrouwen (oke, en mannen) nog meer?

Wat heb je nodig (1 persoon)?

30 gram verse bladspinazie
100 gram kipfilet
20 gram magere spekreepjes
1/2 groene paprika
6 cherry tomaten
75 komkommer (met schil)
Champignons (op gevoel toevoegen)
2 eetlepels pijnboompitjes (op gevoel toevoegen)
1 ei
1/2 rode ui
20 gram Caesar sladressing (optioneel)
Snufjes peper en tijm
1 teentje knoflook

Voor de mega grote trek kun je nog extra kipfilet, gebakken chorizo en croutons gebruiken toevoegen. Deze salade zit al bom vol ingrediënten en is dus een machtige salade. Gelukkig kun je met deze salade alle kanten op, zo kun je bijvoorbeeld bepaalde dingen weglaten of naar eigen smaak toevoegen. Whatever you like!

Bereiding

Snijd de kipfilet in kleine stukjes. Snijd nu de groenten in grove stukken en verzamel deze (behalve de spinazie, champignons en knoflook) in een slakom. Bak de spekjes, champignons & kip met knoflook, peper en tijm. Rooster ook de pijnboompitjes in een droge koekenpan en voeg deze toe aan de groenten. De salade hoeft geen schoonheidsprijs te winnen! Verdeel eerst de spinazie over de borden, vervolgens de groentenmix en maak de salade af met de kip en spekjes.
Optioneel: Caesar sladressing, voeg deze toe naar smaak.

Ave Caesar lucratori te salutant!!!