persoonlijkheid

Allemaal zijn wij persoonlijkheden op zich. Dat maakt ons uniek en vermogend. We zijn allemaal in staat om deze voor ons te laten werken, maar vaker lopen we tegen ‘onszelf’ aan. Stel je nou voor dat je van nature introvert bent, maar in de wereld om je heen van je wordt verwacht dat je vooral extravert handelt. Hoe is dat voor jou? Ga je dan op je tenen lopen om anderen bij te houden. Hoeveel van jouw energie gaat eigenlijk op aan jouw aanpassingsvermogen? Sta je hier wel eens bij stil?

Toevallig ben ik er super goed in! En dat brak mij vroeger enorm op. Door de jaren heen heb ik naast mijn studies ook regelmatig persoonlijkheidstesten gedaan en gesprekken gevoerd om meer inzicht te krijgen in mijn eigen handelen. Ik ben al best een potje reflectief van mijzelf, maar zulke dingen geven toch wat meer inzicht in je eigen kwaliteiten en knelpunten.

Van nature ben ik dus zo’n introvert persoon. Van de buitenkant is dit nauwelijks zichtbaar en kijken mensen mij verrast aan als ik dit noem. Reden is, dat ik hoog gevoelig ben en mij als een kameleon voeg naar mijn omgeving. Niets zweverigs aan. Maar de setting van een groep bepaalt wel mijn stemming en voorkomen. In een groep zal je mij herkennen als vrolijk en enthousiast. Ik kom door mijn sensitieve kenmerken heel makkelijk in contact met anderen. Spreken in of voor een groep of een sfeer neerzetten is voor mij geen probleem. Ik vind het ook leuk! Maar.. bezig zijn in- en met mijn omgeving kost mij enorm veel energie. Mijn aanpassend vermogen sleurt mij dus ook vaak mee. Ik geef dus gemakkelijk te veel gas. En die energie moet ook de tijd krijgen om weer op te laden. Mijn valkuil is nl. dat mijn lijf en hoofd op slot gaan zitten door te veel spanning. Letterlijk.
Een dag helemaal alleen thuis zijn en met niemand in contact zijn, daar kan ik dus ook veel energie van krijgen. Alsof mijn gedachten dan minder beïnvloed worden en ik weer contact kan maken met die introverte kern. 

Laat ik mijn basis-zelf dan helemaal los in het contact met een ander? Ben ik dan steeds iemand anders?

Nee, zeker niet. Het kan heel goed samen gaan. Ik leerde door de jaren heen om mijn grenzen steeds duidelijker neer te zetten. Zowel thuis, op mijn werk als in vriendschappelijke contacten. Niet vanuit egoïsme of desinteresse, maar vanuit liefde. Hoe dichter je namelijk bij jezelf blijft en je persoonlijkheidskenmerken serieus neemt (deze als het ware valideert), hoe beter je kunt functioneren vanuit wie je echt bent. En dat levert je meer kwaliteit van leven, kwaliteit in contact en geluk op. Je hoeft immers minder hard te werken om voor ‘de omgeving’ goed voor de dag te komen. Dat laatste is overigens iets waarvan ‘men’ vaak denkt dat, dat er toe doet. Uiteraard is dit een verwachting die wij onszelf vooral opleggen en waardoor dat stukje “eigen persoonlijkheid” nauwelijks de aandacht krijgt wat het verdient.

Goed, het klinkt gemakkelijk. Maar dat is het niet. Velen van ons 30-plussers lopen al jaren tegen onszelf aan. De maatschappij heeft namelijk altijd een beroep gedaan op ons cognitief vermogen en niet op ons als ‘persoontje’.

Herken je deze zinnen?

• ” Goed leren, dan krijg je een goedbetaalde baan. “
• ” Je best doen is, is de beste worden. ”  
• ” De beste versie van jezelf wordt je enkel door hard te werken. ” 
• ” Wat heb je gestudeerd? “

Ik heb gestudeerd, een HBO diploma op zak. Ik heb een goede functie en probeer elke dag mijn best te doen om daar alles uit te halen. Ik ben een goede moeder, partner, vriendin, collega en werk altijd hard om alles elke dag naar een hoger plan te tillen. Ken jij me nu? Nee toch.

En precies dat persoonlijke aspect is zo belangrijk! Waar zie jij jouw doelen en dromen in terug? Matcht jouw diploma/of cito-score nog altijd met wie jij van binnen echt bent? Doe je wat je doet omdat het nou eenmaal is waarvoor je hebt geleerd? Of werk je echt vanuit je passie?

Je mag altijd veranderen van mening en terugkomen op een keuze. Dat maakt ons mensen zo leuk. Je hebt altijd een keuze. Ga eens op zoek naar je persoonlijkheid en kwaliteiten, wat zegt dit over jou en hoe jij je leven inricht? En zou het herinrichten van je leven jou meer geluk kunnen opleveren? Dan is dat toch de moeite waard?!

Ik heb mijzelf de laatste twee jaar veel moeite gegund. De nodige ups- en downs gebruikt om te achterhalen wie ik nu precies ben en wat ik uit mijn leven wil halen. Ik voel mij nu een rijker mens, omdat ik dat kan. Omdat ik nu als midden 30-er beter weet wie ik ben. En natuurlijk loop ik nog regelmatig tegen de lamp op hoor, maar nu kan ik het in elk geval benoemen en er om lachen. Hierdoor ben ik veel meer mijzelf en dwing ik die ruimte vaker af. Lukt dat een dag niet? Dan las ik een dag in waarbij ik mijzelf even een adempauze gun. Heerlijk!

Zo voel ik mij hierdoor gelukkiger. 

Wil je ook aan de slag met jouw persoonlijke ontwikkeling en zien wat jouw persoonskenmerken en kwaliteiten jou kunnen brengen? Ik kan je helpen. Als lifestylecoach kan ik je begeleiden in dit toffe proces en samen met jou zoeken naar wat jij nodig hebt om te groeien en hierin balans te vinden. Hoe? Lees hier meer. En geef je op via deze pagina.